«Ταβερνιάρης» και άσχετος ο Σκουρτόπουλος; Ελεος ρε μάγκες!

Ο Τόλης Κοτζιάς γράφει για την… διαδικτυακή μάστιγα καθώς και για τον αυριανό «τελικό» με τους Αμερικανούς.

Κατ’ αρχάς δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε με όλους. Και σε όλα. Δεν γίνεται αυτό. Πάμε, λοιπόν, να ξεκινήσουμε με δύο πράγματα, που θεωρούμε ότι θα σας βρουν όλους σύμφωνους. ‘Η εν πάσει περιπτώσει πολλούς. Με την Νέα Ζηλανδία η Εθνική έκανε την χειρότερή της εμφάνιση στο τουρνουά. Η άμυνά της θύμιζε κάτι παραπάνω από ελβετικό τυρί και κερδίσαμε, γιατί δεν μπορούμε να χάσουμε από μία ομάδα, που έχει δυόμισι παίκτες. Τους Ουέμπστερ, δηλαδή, και τον Φοτού, που κι αυτός κανονικός παίκτης είναι, αλλά έπαιξε ελάχιστα. Αρα τον εκλαμβάνουμε ως…μισό!

Συμφωνούμε, λοιπόν, σε αυτό; Προχωράμε. Η Εθνική μέχρι στιγμής στο τουρνουά δεν έχει παίξει το μπάσκετ, που μπορεί ή που πιστεύουμε εμείς ότι μπορεί να παίξει. Η αλήθεια και η λογική λέει ότι δεν περίμενες από την επίσημη αγαπημένη να τους περνάει όλους από πάνω. Τουλάχιστον με το καλημέρα. Περίμενες, όμως, κάτι τουλάχιστον λίγο καλύτερο από αυτό, που εμφάνισε. Και για να το πούμε λίγο πιο απλά, θέλαμε λίγο μεγαλύτερη προσοχή στο ματς με την Βραζιλία. Με «αν» δεν γράφεται η ιστορία, αλλά αν είχαμε πάρει αυτό το παιχνίδι, τώρα θα ήμασταν με το ένα πόδι στην οκτάδα. ‘Η κάπως έτσι.

Πάμε παρακάτω να ανοίξουμε άλλη ενότητα; Πάμε. Ξέρουμε ότι οι περισσότεροι από εσάς θεωρείτε ακατάλληλο για αυτή την Εθνική τον Θανάση Σκουρτόπουλο. Οι περισσότεροι από σας επίσης θα θέλατε σε αυτή την θέση τον Ιτούδη, τον Μπαρτζώκα ή τον Σφαιρόπουλο. Τι να κάνουμε όμως; Τον Σκουρτόπουλο έχουμε προπονητή και με αυτόν θα πορευτούμε. Εννοείται ότι δεν είναι από τους κορυφαίους Ελληνες προπονητές. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να χαρακτηρίζεται άσχετος και ταβερνιάρης, υπάρχει τεράστια απόσταση. Ξέρουμε ότι ο καθένας στο διαδίκτυο γράφει ό, τι θέλει και δεν δίνει λογαριασμό πουθενά. Δικαίωμά του είναι, αν και βέβαια όλα τα πράγματα έχουν τα όριά τους.

Πρέπει, όμως, πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι ένας προπονητής μπάσκετ αυτού του επιπέδου (και όχι μόνο αυτού του επιπέδου) τους περισσότερους από εμάς δεν μας…βλέπει στο άθλημα. Αν καθίσει ένας μέσος φίλαθλος του μπάσκετ με έναν προπονητή για να συζητήσουν για το άθλημα, ο φίλαθλος θα έχει φύγει στο δίλεπτο. Δεν θα έχει καταλάβει τίποτα ή σχεδόν τίποτα.

Ναι, να λέμε την άποψή μας. Εννοείται αυτό. Δημοκρατία έχουμε και εννοείται επίσης ότι η κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όχι, όμως, ταβερνιάρης και άσχετος. Δεν στέκει για ανθρώπους, που έχουν φάει όλη τους τη ζωή στα γήπεδα του μπάσκετ. Ημαρτον. Κάπου πρέπει να μπει και ένα όριο.

Το να μην θεωρεί ο περισσότερος κόσμος τον Σκουρτόπουλο κατάλληλο για αυτό το φορτίο, για αυτή την Εθνική, δεν είναι κάτι, που είναι τρελό. Ταβερνιάρης όμως; Ασχετος; Είπαμε κύριοι.

Πάμε και στο αυριανό ματς, που είναι όλο το ζουμί, εκτός αν η Τσεχία προηγουμένως έχει νικήσει την Βραζιλία. Οι Αμερικάνοι δεν είναι άτρωτοι, το είδαμε στο φιλικό με την Αυστραλία, το είδαμε και με την Τουρκία. Είναι ένα μπουκέτο πολύ καλών παικτών, που, όμως, πρώτη φορά παίζουν μαζί και παίζουν όχι με τους κανονισμούς του ΝΒΑ. Το θέμα, όμως, είναι και τι Εθνική θα δούμε. Ποια Εθνική; Αν δούμε κάτι κοντινό με το φιλικό, που δώσαμε (χωρίς Σλούκα) στο Ακρόπολις με την Σερβία, κάτι γίνεται. Αν δούμε, όμως, την Εθνική, που έχει εμφανιστεί στο Παγκόσμιο, τότε μάλλον δεν έχουμε τύχη.

Θέλουμε, πιστεύουμε και ελπίζουμε να δούμε κάτι διαφορετικό αύριο από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Διά μαγείας δεν γίνονται πράγματα και αλλαγές. Αλλά πλέον πετύχαμε τον πρώτο μας στόχο και βέβαια πάντα σε ένα ματς μετράει και το ταίριασμα με την αντίπαλη ομάδα. Κάποιες ομάδες μας ταιριάζουν, κάποιες όχι. Εσείς τι λέτε; Μας ταιριάζουν οι Αμερικάνοι ή όχι; Είναι και το κίνητρο, βέβαια, πολύ μεγάλη υπόθεση. Θα είναι τεράστια ιστορία για την Εθνική, αν μπορέσει να κερδίσει τους σταρ του ΝΒΑ. Το είχαμε κάνει και το 2006 με πολύ καλύτερους παίκτες απέναντί μας. Το «13» για πολλούς είναι γρουσούζικο, αλλά λέτε μετά από 13 χρόνια να τα καταφέρουμε και πάλι; Μακάρι. Ολοι το ευχόμαστε, όλοι το θέλουμε, το θέλει ειδικά και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Είναι ο καλύτερος του κόσμου, αλλά κάθε φορά πρέπει να το αποδεικνύει. Εχει πάει και έχει κυριαρχήσει στο ΝΒΑ από τα…Σεπόλια και δεν είναι λίγοι εκείνοι, που δεν το βλέπουν με καλό μάτι αυτό. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που τον αμφισβητούν (βλέπε Χάρντεν).

Αύριο, λοιπόν, θα είναι μία ακόμη ευκαιρία για τον Γιάννη να τους αποστομώσει σχετικά. Γενικά είναι μία πρόκληση για το ελληνικό μπάσκετ, ώστε να πατήσει και πάλι καλά στα πόδια του. Σε τέτοια τουρνουά η κόλαση από τον παράδεισο είναι ένα σουτ. Λέμε συνήθως ότι μία νίκη δεν σημαίνει και πολλά, αλλά η αυριανή θα είναι χρυσάφι. Γύρω στις 17.30 αύριο θα έχουμε πάρει τις απαντήσεις μας. Σε περίπτωσης νίκης δεν πιστεύουμε ότι θα βγει κόσμος στον δρόμο να πανηγυρίσει, αλλά ας την πάρουμε εμείς και μετά θα γίνουν όλα πιο εύκολα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ένα ματς αρκεί για να σε κάνει μάγκα, για να σε μετατρέψει από ανεπιθύμητο σε Θεό του μπάσκετ.

sdna.gr