Η άκρως ελπιδοφόρα «ολλανδική» εικόνα του Παναθηναϊκού, η αναμονή για τις μεταγραφές που έγιναν και θα γίνουν και τα «αποδυτήρια».
Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.
Είχαν πολύ «ψωμί» αυτές οι δύο εβδομάδες που πέρασαν για τον Παναθηναϊκό στην Ολλανδία και δεδομένα – βάσει γενικής αλλά και ατομικής εικόνας – η ομάδα έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα μπροστά.
Και μόνο που ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου άνοιξε ξανά με διάθεση την τηλεόραση και μπαινόβγαινε νυχθημερόν στις αθλητικές ιστοσελίδες είναι μια πρώτη νίκη σε σχέση με την «απόσταση» που προκάλεσε η ελεύθερη πτώση του περσινού δεύτερου γύρου. Επί ολλανδικού εδάφους είδαμε πολύ περισσότερα απ’ ότι περιμέναμε ή φανταζόμασταν, έχουμε όμως και πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα για τον φετινό Παναθηναϊκό.
Επί της ουσίας αυτό που εμφανίστηκε ήταν μια βελτιωμένη έκδοση του περσινού Παναθηναϊκού με τη διαφορά ότι οι νέοι δεν είναι πια… νέοι καθώς έχουν παραστάσεις και η βελτίωσή τους βγάζει μάτια. Επιπλέον, ένα χρόνο μετά είναι ξεκάθαρη η σφραγίδα του προπονητή και η εφαρμογή των «θέλω» του σε ένα ιδιαιτέρως δουλεμένο σύνολο.
Πάντως ο «κανονικός» Παναθηναϊκός θέλει αρκετό χρόνο για να εμφανιστεί μπροστά μας. Ζαχίντ, Κολοβός και Νούνες είναι ακόμα πίσω, ενώ ο Μολό επί της ουσίας δεν έχει καν μπει. Αν προσθέσουμε και 3-4 μεταγραφές που μίνιμουμ θα γίνουν μιλάμε για εντελώς «άλλη» ομάδα, οπότε θα χρειαστεί και χρόνος για την εξαγωγή συμπερασμάτων με ασφάλεια πέραν της δεδομένης βελτίωσης που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι ξεκινάς με… μηδέν βαθμούς, όπως όλοι οι κοινοί θνητοί δηλαδή, αλλά και το δικαίωμα να κάνεις μεταγραφές είναι αυτονόητο πως θα είσαι καλύτερος από πέρσι. Το θέμα είναι πόσο θα είναι αυτό.
Για τις δύο μεγάλες νίκες επί του Αγιαξ και της Φέγενορντ έχουμε τοποθετηθεί στην… ώρα τους ότι ναι μεν ήταν σε φιλικά άρα δεν πρέπει να σε επηρεάζουν απόλυτα από την άλλη σίγουρα και κάτι δείχνουν και την ψυχολογία σου φτιάχνουν κάτι απαραίτητο για μια ομάδα που τώρα χτίζεται και ψάχνει να πατήσει πιο γερά στα πόδια της. Οσο και να θέλει να τις υποβαθμίσει κάποιος δεν υποβαθμίζονται και σκεφτείτε να τα είχαν κάνει άλλοι τι θα διαβάζαμε…
Επίσης υπό κανονικές συνθήκες το φιλικό με την Μπρέντα μπορεί να αποτελούσε σοβαρό κριτήριο γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα οι ομάδες που θα παίξεις σαφώς και είναι πιο κοντά στη συγκεκριμένη και λιγότερο σε Αγιαξ ή Φέγενορντ, όμως εν τέλει οι συνθήκες δεν ήταν τέτοιες και ο Δώνης δεν πρόκειται ποτέ να κάνει μαζεμένες τις συγκεκριμένες επιλογές. Αρα πάμε παρακάτω…
Κλείνοντας επιβάλλεται να αναφερθεί και κάτι ακόμα. Τα αποδυτήρια μιας ομάδας είναι το Α και το Ω. Μπορεί να έχεις υπερομάδα και από το πουθενά να γίνεις άνω κάτω. Φυσικά και δεν έγινε υπερομάδα ο Παναθηναϊκός, έχει όμως τρομερό κλίμα και είναι όλοι μια γροθιά. Και επειδή άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις οι εικόνες από τον… ελεύθερο χρόνο, τα μπάρμπεκιου, τα καραόκε ή τις καθημερινές αναρτήσεις των παιδιών στα social media δείχνουν ότι παρά τα δεδομένα προβλήματα είναι μια μεγάλη παρέα, περνάνε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ξαναλέω να μην το υποτιμάτε, μετράει πολύ…
