Σε πολλούς ταξιδιωτικούς οδηγούς για το Βερολίνο –γνωστό για την underground νυχτερινή ζωή του- είναι πιθανό να περιλαμβάνεται και μια επίσκεψη στο Berghain. Ένα από το πιο ξακουστά κλαμπ όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και της Ευρώπης. Με την υποσημείωση βέβαια, ότι η εμπειρία για τον ταξιδιώτη δεν θα είναι τόσο το ίδιο το μαγαζί όσο κάτι άλλο. Η face to face «αναμέτρηση» με τον Σβεν Μάρκουαρντ, την πιο σκληρή «πόρτα» του πλανήτη.

Έτσι κι αλλιώς ως τουρίστας δεν έχεις πολλές ελπίδες για να μπεις εκεί μέσα. Για λόγους που ποτέ δεν έχει εξηγήσει, ο 52χρονος πορτιέρης δεν δείχνει να συμπαθεί ιδιαίτερα τους ταξιδιώτες από άλλα μέρη, τους οποίους έχει μια τάση να ξετρυπώνει, συνήθως κάνοντάς τους μια ερώτηση στα γερμανικά. Αν δεν απαντήσεις, σχεδόν αυτόματα τίθεσαι εκτός και από την στιγμή που ο Σβεν θα ξεστομίσει «nein», δεν χωράνε διάλογοι και παρακάλια.

Επίσης, απέναντί του δεν χωρούν και ατάκες του τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». Ο απόλυτος πορτιέρης μάλλον ξέρει. Απλά δεν δίνει δεκάρα εάν το στυλ σου δεν ταιριάζει με την δική του αισθητική, την αντίληψη ή απλά τα κέφια της στιγμής, όπως άλλωστε ανακάλυψε από πρώτο χέρι ακόμη και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, η οποία κάποτε αναγκάστηκε να περιμένει πάνω από μία ώρα στην ουρά.

Όταν τελικά έφτασε ενώπιος-ενωπίω ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ως ιέρεια της ποπ μουσικής και κουλτούρας, θα έμπαινε στο κλαμπ, αλλά ο Μάρκουαρντ την αντιμετώπισε ως μια απλή κοινή θνητή και θεωρώντας ότι δεν του έκανε «κλικ» την απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες! Ένα γεγονός που έφτασε να γίνει θέμα στους New York Times, ενώ αργότερα «πόρτα» έφαγε και ο γνωστός Αμερικανός κωμικός και παρουσιαστής Κόναν ο’ Μπράιεν, ανεβάζοντας την προσωπική εμπειρία του στο YouTube!

Η σχέση του με το επάγγελμα και τον χώρο της διασκέδασης ξεκίνησε πριν περίπου τρεις δεκαετίες, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, γεγονός που συνέπεσε με την άνοδο της ηλεκτρονικής μουσικής, κυρίως της τέκνο, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πόλη. Ο αδελφός του τότε ήταν ένας νεαρός ανερχόμενος dj που χρειαζόταν βοήθεια για καλύτερο έλεγχο των πάρτι στα οποία έπαιζε. Και όπως αποδείχτηκε, ο Σβεν Μάρκουαρντ, ο οποίος περνά τον υπόλοιπο καιρό του ως φωτογράφος, ήταν ο κατάλληλος για αυτήν την δουλειά.

Όταν το Berghain άνοιξε τις πύλες του πριν κάτι παραπάνω από μια δεκαετία, η φήμη του ανδρός ήταν ήδη τεράστια. Οι άνθρωποι του μαγαζιού δεν χρειάστηκε να ψάξουν μακριά για να βρουν ποιος θα αναλάμβανε τον συχνά άχαρο ρόλο του face control. Με εκείνον στην πόρτα όλοι είναι σχεδόν βέβαιοι ότι «ατυχήματα» δεν θα συμβούν συχνά και ότι άσχετοι με την κουλτούρα ή την αισθητική του χώρου, χαβαλέδες, πλακατζήδες, περίεργοι, τουρίστες ή απλά ξενέρωτοι, σύμφωνα πάντα με την κρίση του, θα εισπράξουν ένα μεγαλοπρεπές «όχι» και δεν θα μπουν στο εσωτερικό του χώρου όπου παρεμπιπτόντως απαγορεύονται αυστηρά κινητά, φωτογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις.

Είναι τέτοια η φήμη και ο ντόρος γύρω από αυτήν την μυθική «πόρτα» που στο διαδίκτυο υπάρχουν λογής-λογής fora με ανθρώπους που διηγούνται τις δικές τους εμπειρίες και ορισμένοι εξ αυτών –οι πιο ικανοί ή απλά πιο τυχεροί- δίνουν τα δικά τους tips για το πώς κατάφεραν να ξεπεράσουν το υπέρτατο εμπόδιο και να μπουν στο κλαμπ.

Βέβαια, όπως εξηγήσει και ο ίδιος, κάποιες φορές είναι απλά θέμα συγκυριών. «Πολλές φορές έχει τύχει εγώ ή κάποιο άλλο μέλος της ομάδας μου να απορρίπτουμε κάποιον εξαιτίας του στυλ του και μετά από κάποια ώρα να επιτρέπουμε την είσοδο σε άλλο άτομο ανάλογης αισθητικής», εξηγεί τρώγοντας μια μπανάνα, που είναι και το σήμα-κατατεθέν του.

Ωστόσο όσες φορές και αν έχει πει «όχι» (και το έχει κάνει αμέτρητες φορές σε αυτά τα 12 χρόνια που διαφεντεύει στην είσοδο του Berghain, το έχει κάνει μεν με τρόπο αυστηρό και απόλυτο που δεν χωρά συζητήσεις και παζάρια, αλλά πάντα με ευγένεια. Όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο ίδιος. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η ευγένεια είναι το μυστικό το οποίο μοιράζεται με άλλους με τους οποίους συνεργάζεται κατά καιρούς σε αυτή την δουλειά. «Να είσαι ευγενικός με αυτούς που απορρίπτεις, γιατί μπορεί για σένα να είναι ο χιλιοστός που λες όχι, αλλά γι΄αυτόν είσαι ο πρώτος που του λέει όχι», ξεκαθαρίζει δείχνοντας με αυτή την ατάκα ότι κατά βάθος ίσως και να είναι ένας ξηγημένος τύπους που απλά θέλει να λειτουργεί ως σωστός επαγγελματίας στην δουλειά που επέλεξε να κάνει!