Η ΑΕΚ έχει προσθέσει κι άλλη ποιότητα, αλλά τουλάχιστον για φέτος, Κροάτης και Ουκρανός παραμένουν κομβικοί. Γράφει ο Τάσος Τσατάλης.
·        Την σεζόν που η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα, «έχτισε» ψυχολογία,  προσωπικότητα και αγωνιστικό ρυθμό στο αντίστοιχο διάστημα, με τα συνεχή ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Δεν ήταν χωρίς πόνο αυτό. Λίγο η κούραση κάποιες φορές, λίγο κάποιες στραβοτιμονιές του Χιμένεθ στην διαχείριση του rotation, μέτρησε και δύο ήττες στο πρωτάθλημα, μετά από ματς την Πέμπτη στην Ευρώπη. Στην Τρίπολη και στο ΟΑΚΑ με τον Ατρόμητο.

·        Τώρα, προς το παρόν έχει δύο νίκες μετά από Μπράγκα και Λέστερ. Στα Γιάννινα και με τον ΟΦΗ εντός. Πρέπει να τις κάνει τρεις στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή. Αλλά το σημαντικότερο, είναι πως χτίζει ξανά τον χαρακτήρα της.

Το Λέστερ – Μπράγκα μας έδειξε πόσο δύσκολο ήταν να σταθεί όπως στάθηκε με τους Άγγλους, αλλά και το πόσο στοίχισε η αστοχία στην Πορτογαλία.

Το ματς το δικό της στην Ουκρανία, μας έδειξε πως βρίσκει η ίδια ξανά τον χαρακτήρα της και πως μια σωστή επιλογή τακτικά μπορεί να γίνει βάση για να βγάλει όλα τα καλά στοιχεία που διαθέτει.

·        Απορήσαμε με την επιστροφή στην τριάδα στο κέντρο της άμυνας, όμως όταν διαπιστώσαμε πως χθες βράδυ ήταν το πρώτο ματς που φανερά μετά από ένα σημείο αρκετά νωρίς οι δύο ακραία ταλαιπωρημένοι κεντρικοί της χαφ είχαν θέμα δυνάμεων, καταλάβαμε πόση σημασία είχε η τελευταία γραμμή της άμυνας να είναι γεμάτη και αποτελεσματική.

·        Ο Τσιγκρίνσκι εξακολουθεί να είναι ο κορυφαίος κεντρικός αμυντικός της ΑΕΚ και πολλά θα κριθούν φέτος, στον αριθμό των αγώνων που θα καταφέρει να είναι διαθέσιμος. Το ξέρει ο Καρέρα, το ξέρουν οι συμπαίκτες του. Όποιος παίζει μαζί με τον Τσιγκρίνσκι, είναι διαφορετικός απ’ ότι χωρίς τον Τσιγκρίνσκι. Μπορεί σε βάθος χρόνου να αλλάξει αυτό, αλλά τώρα έτσι είναι.

Επίσης, όταν επιλέγεις να παίξεις με τριάδα στο κέντρο της άμυνας, είναι διαφορετικό να παίξεις 5-3-2, με δύο επιθετικούς κοντά και πίσω τους τον Μάνταλο ελεύθερο, αλλά ταυτόχρονα συνδετικό κρίκο με τα χαφ και διαφορετικό να παίζεις αυτό το περίεργο 5-2-3, που δυστυχώς σου χάλασε τρία ημίχρονα ως τώρα. Το πρώτο στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό και τα δύο 45λεπτα με τον ΠΑΟΚ.

·        Κάποτε ο Λιβάγια θα επανερχόταν και πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος που να ασχολείται με την ΑΕΚ και να πίστεψε ποτέ πως ως εδώ ήταν. Αυτό είναι αστείο. Απλώς είναι πιο εύκολο να επανέλθει όταν αγωνίζεται ως ελεύθερος επιθετικός (με δύο τέτοιους έπαιζε η ΑΕΚ χθες), παρά αριστερά. Κι αυτή η πατέντα για να λέμε την αλήθεια, εξάντλησε το περιθώριο της.

·         Είναι ένα θέμα βέβαια το πως χωράς τακτικά τον Λιβάγια αν δεν παίζεις με δύο επιθετικούς, αλλά η ύπαρξη παικτών που κάνουν διαφορά, σημαίνει και υποχρέωση να βρεις την συνταγή για να τους αξιοποιείς. Κι αυτή είναι η δουλειά του τεχνικού τιμ. Σε κάθε περίπτωση, δεν νοείται φιλοδοξία για επιστροφή της ΑΕΚ σε υψηλό ανταγωνισμό, με τον Κροάτη να μην είναι στο επίκεντρο.

·        Το ίδιο ισχύει και για τον Πέτρο Μάνταλο, αλλά ευτυχώς το συγκεκριμένο θέμα έχει λυθεί εδώ και κάμποσο διάστημα. Ο Καρέρα τον χρησιμοποιεί είτε ως «8-10» σε 4-3-3, είτε ως «10» σε 4-2-3-1 και ο αρχηγός της ΑΕΚ, πλέον δίνει τον τόνο. Όπως έγινε και στην Ουκρανία.

·        Δεν το λέω για να κάνω πιο σημαντική την νίκη της ΑΕΚ, αν και μια νίκη εκτός έδρας με 1-4 στο Europa League, δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς. Η Ζόρια δεν είναι αυτό που είδαμε χθες βράδυ. Είναι κάτι καλύτερο από αυτό που την υποχρέωσε να είναι η ΑΕΚ και το ξέρουν ο Καρέρα και οι παίκτες του. Το είπε ο παικταράς Τάνκοβιτς, συμπλήρωσε ο αρχηγός Μάνταλος πως η ομάδα ήταν πολύ διαβασμένη.

·        Δεν άφησε τους Ουκρανούς να κάνουν το παιχνίδι πίεσης ψηλά μια υψηλής έντασης που τους αρέσει. Μπήκε η ΑΕΚ δυνατά στο ματς και από την αρχή τους έκανε να νιώσουν ανασφάλεια, με την τριάδα υψηλής ποιότητας μπροστά. Να πω επίσης πως υψηλή ποιότητα δεν υπήρχε μεν στα πλάγια, αλλά τα τρεξίματα και του Ινσούα και του Βασιλαντωνόπουλου και οι βοήθειες που έδωσαν στην επιθετική λειτουργία και στην πίεση, ήταν κομβικής σημασίας.

·        Η ΑΕΚ έδωσε ενδιαφέρον στις τρεις ακόμη αγωνιστικές που απομένουν στον όμιλο. Τώρα, μένει το ματς με τον Άρη για να κλείσει ο κύκλος από την προηγούμενη διακοπή ως την νέα, μέσα στον οποίο η ομάδα αντιμετώπισε απίστευτα προβλήματα.

·        Το ζήτημα παραμένει η επιβάρυνση των Κρίστιτσιτς και Σάκχοφ. Έγινε ακόμη μεγαλύτερη πλέον και αναρωτιέμαι αν υπάρχει περίπτωση η ΑΕΚ εφόσον το χρειαστεί έστω μέσα στο παιχνίδι, να πάρει καμιά βοήθεια από Σιμόες ή Σιμάνσκι. Ή αν περισσότερο πλασάρουμε την γρήγορη επιστροφή τους, αλλά δεν είναι έτοιμοι να παίξουν πριν την διακοπή. Εύχομαι να μη συμβαίνει το δεύτερο.

·        Είναι δύσκολα τα πράγματα την Κυριακή, πρέπει στο κέντρο να βρουν νέες δυνάμεις σχεδόν …από το πουθενά οι δύο, αλλά και ο Μάνταλος, που επειδή «πετάει», ξεχάσαμε πως παίζει κι αυτός συνεχώς σε υψηλέ ένταση.

·        Ο Άρης είναι ξεκούραστος, περιμένει πως και πως να εκμεταλλευθεί την επιβάρυνση της ΑΕΚ. Εγώ πάλι λέω, πως αν με κριτήριο το rotation δεν γίνουν ακραίες ακροβασίες(που δεν το συνηθίζει ο Καρέρα), αλλά κι αν εκτιμηθεί σωστά σε τι πρέπει να ποντάρει η ομάδα για να έχει το πάνω χέρι, η καλή ψυχολογία και ο ρυθμός, θα επικρατήσουν της κούρασης. Κι αν γίνει αυτό, η ΑΕΚ θα κερδίσει, αν δεν είναι εξαιρετικά άτυχη. Γιατί το ματς αυτό εξαρτάται από το πως θα είναι η ΑΕΚ και όχι από το πως θα είναι ο Άρης.

·        Εξαρτάται κι από τον Τζήλο. Που δεν σφυρίζει καλά τις δύο τελευταίες σεζόν την ΑΕΚ. Και προκαλεί ανησυχία το γεγονός πως  ενώ ο Άρης με επικοινωνιακού τύπου σόου με αιτήματα για ξένους σε διάστημα που δεν γινόταν ήθελε να προσθέσει κι άλλη πίεση στους Έλληνες που θα ορίζονταν, η ΚΕΔ έβαλε έναν διαιτητή που όλοι σεβόμαστε, πλην όμως όταν παίζει την ΑΕΚ, είναι μόνιμα σε φάση σα να θέλει να αποδείξει πως «δεν μασάει», ειδικά με την ΑΕΚ. Ελπίζω πως θα κατέβει για να σφυρίξει ό,τι βλέπει κι όχι με την σκέψη αν θα του χρεώσουν πως είχε καλή διάθεση απέναντι στην Ένωση. Που δεν την έχει έτσι κι αλλιώς.