93 χρόνια ΠΑΟΚ: Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα!

Περηφάνια, Αντίσταση, Όνειρο, Κατάκτηση! Και άντε να εξηγήσεις τι είναι ο ΠΑΟΚ...

93 χρόνια ζωής ΠΑΟΚ! Πόσοι άραγε να αγάπησαν μια ιδέα τόσο αγνά και δυνατά, ενίοτε και αυτοκαταστροφικά; Από το μαύρο στο άσπρο, τα δύο χρώματα που έμελλε να σφραγίσουν αμέτρητες ψυχές.

Και άντε να εξηγήσεις τι είναι ο ΠΑΟΚ… Οι πιο παλιοί θα σου μιλήσουν για τα μπαχάρια που ξεσήκωσαν οι παππούδες τους από τα σοκάκια της Πόλης, άλλοι πάλι για όσα «ξερίζωσαν» τις καρδιές τους αλλά φρόντισαν να φορτώσουν στα καράβια της προσφυγιάς, φέρνοντας μαζί τους στην Θεσσαλονίκη.

Και αυτό είναι σίγουρα ο ΠΑΟΚ. Η προσφυγιά. Το… χρωστάει η μοίρα του σε εκείνους τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν το 1922 και ένιωσαν την ανάγκη να δημιουργήσουν μια ιδέα που θα εξέφραζε τους Κωνσταντινουπολίτες. Και εν έτει 1926 ιδρύουν τον Πανθεσσαλονίκειο Αθλητικό Όμιλο Κωνσταντινουπολιτών (Π.Α.Ο.Κ.), κρατώντας τα σύμβολα της κραταιάς ρωμιοσύνης – το Δικέφαλο του Βυζαντίου.

Δεν προχώρησαν σε καμία «έκπτωση» της ιδέας τους. Τα χρώματα έπρεπε να εναρμονίζονται σε όσα πρέσβευε ο ΠΑΟΚ. Το μαύρο για να θυμίζει το πένθος για τις χαμένες πατρίδες σε απόλυτο contrast με το αισιόδοξο λευκό, ένα παράθυρο στο μέλλον. Η ελπίδα για έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ, για την αναμονή της νίκης.

Και ο πρώτος ύμνος του ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα: «Είμαστε εμείς της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα, που παίζουμε τη μπάλα ξακουσμένα, έχουμε περίσσια χάρη, που δεν την έχει ομάς καμία άλλη…».

Το πρώτο έμβλημα του ΠΑΟΚ ήταν το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο. Τα φύλλα ήταν πράσινα και πάνω από το καθένα ήταν χαραγμένα τα αρχικά της λέξης ΠΑΟΚ. Έμπνευση του αείμνηστου Κώστα Κοεμτζόπουλου που πήρε την ιδέα από το πακέτο τσιγάρων που κάπνιζε…

93 χρόνια αντίστασης, που μάθαμε να είμαστε διαφορετικοί θα σου πουν άλλοι… Και άντε να διαφωνήσεις μαζί τους. Ήταν από την αρχή στο dna τους, από την ληξιαρχική πράξη «γέννησης» του συλλόγου. Μιλώντας για μια ιδέα τόσο αντισυμβατική, δεν θα μπορούσε να «χωρά» σε μία και μόνο ημέρα. Ας όψεται η… παρέμβαση της «μάνας» του συλλόγου που αποφάσισε την 12η Απριλίου Ημέρα Εορτής βάσει του καταστατικού από την ίδρυση του Σωματείου.

93 χρόνια Μπιζίμ ΠΑΟΚ ή αλλιώς «ο δικός μας ΠΑΟΚ». Έκφραση που θα ακούσεις από τους ανθρώπους των τσιμέντων ή από αντίστοιχα από εκείνους που μεγάλωσαν, ακούγοντας με την σειρά τους: «Θείο θα με βάλεις μέσα;». Ήταν εκείνοι που στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα και αρχές του εξήντα, ανηφόριζαν στην Τούμπα για να βάλουν ένα χεράκι στην ανέγερση του γηπέδου, του «σπιτιού» τους μέχρι να νυχτώσει…

Εκεί όπου αποφάσισαν την 6η Σεπτεμβρίου του 1959 να «φωλιάσει» ο αετός. Εκεί όπου χτυπά από τότε η καρδιά του ΠΑΟΚ. Εκεί όπου τα έχουν ζήσει όλα. Εκεί που συναντώνται τόσες διαφορετικές κοινωνικές συνιστώσες και γίνονται «ένα». Έχουν άλλωστε περάσει πολλά μαζί… Εκεί που είδαν να γεννιούνται οι «μύθοι».

93 χρόνια περηφάνιας που δεν μεταφράστηκαν ποτέ ανάλογα σε τίτλους. Για το «εμείς μαζί» γιατί χιλιόμετρα θα κάνουν πάλι για την καψούρα τους την πιο μεγάλη. Για τις στιγμές. Αυτές έμαθαν να εκτιμούν, από αυτές γύρευαν το συναίσθημα. Και στην διάρκεια αυτών των ετών υπήρχαν σε αφθονία και ένταση. Και αυτές οι στιγμές μοιράστηκαν από στόμα σε στόμα. Θα τους ακούσεις να σου λένε πως είναι ευχή και κατάρα (sic) για ένα σύλλογο όπως ο ΠΑΟΚ να «γεννά» κόσμο από τον κόσμο του… Και αυτό ακόμη όμως φαντάζει κατάκτηση…

93 χρόνια που συνοψίζονται στη λέξη όνειρο. Κι ας πήρε το όνειρο σάρκα και οστά μετρημένες φορές. Είχε και αυτό την ιδιαιτερότητά του. 34 χρόνια μετά «ζωντανεύει» με την επιθυμία να το πανηγυρίσει όλη η οικογένεια μαζί στα Τέμπη. Το οφείλουν και σε έξι παιδιά που κρατούν σφιχτά τα κασκόλ τους και κοιτούν εδώ και 20 χρόνια από ψηλά.

Και ξέρεις, οι αριθμοί κρύβουν μια γοητεία ισχυρότερη από κάθε επιστήμη άλλωστε ο αστικός μύθος λέει πως το σύμπαν επικοινωνεί μαζί σου μέσα από επαναλαμβανόμενους αριθμούς. Κι ας μπερδεύονται στο τώρα, στο πριν, στο μετά και στο πάντα!

sdna.gr