Αυτός είναι ο ναός του Λιονέλ Μέσι!

Ο Αλέξανδρος Λοθάνο βγάζει (για άλλη μια φορά) το καπέλο στον Αργεντινό και στέκεται στην καθοριστική αστοχία της Λίβερπουλ.

Η (καφενειακή) κουβέντα πριν από τον αγώνα στο «Καμπ Νόου» αφορούσε τον… χαρακτηρισμό του (επιβλητικού, αναμφίβολα) γηπέδου της Μπαρτσελόνα. Ο Γιούργκεν Κλοπ, με την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει, υποστήριξε ότι «το γήπεδο της Μπαρτσελόνα δεν είναι ναός, αλλά ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο».

Οι Καταλανοί θίχτηκαν και απάντησαν στον Γερμανό με ένα βίντεο όπου έκαναν λόγο «για το δικό μας οχυρό, τον δικό μας ναό». Σύμφωνοι, το γήπεδο είναι ο ναός του συλλόγου, αλλά πρωτίστως είναι ο ναός του Λιονέλ Μέσι.

ΚΑΝΕ CLICK ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ

Του απίστευτα φρέσκου Αργεντινού (εύγε στην διαχείριση, Ερνέστο Βαλβέρδε) ο οποίος, στην καθιερωμένη ομιλία του πρώτου αρχηγού κατά την παρουσίαση της ομάδας τον Αύγουστο, υποσχέθηκε ότι «θα τα δώσουμε όλα για να φέρουμε αυτό το τόσο όμορφο κύπελλο (σ.σ. αναφερόμενος στο Champions League) ξανά εδώ». Και, πράγματι, ο ίδιος και η Μπάρτσα τα δίνουν όλα.

Όχι, το 3-0 δεν δικαιώνει αυτό που είδαμε στο «Καμπ Νόου». Δικαιώνει, όμως, την διαφορά αποτελεσματικότητας στην τελική προσπάθεια, από το κορυφαίο σύγχρονο 9άρι στον κόσμο (Λουίς Σουάρες) και τον ποδοσφαιριστή που μπορεί, με μια ενέργειά του, να φέρει τα πάνω – κάτω.

Την φρεσκάδα του Μέσι δεν την βλέπεις μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο, όπου οι Καταλανοί βρήκαν πολλούς χώρους και απείλησαν τον Άλισον με μεγαλύτερη τιμωρία από τα τρία γκολ. Την θαυμάζεις, κυρίως, στην μαγική εκτέλεση φάουλ, σε μεγάλη απόσταση από το τέρμα, απέναντι στην οποία δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα ο (εξαιρετικός) τερματοφύλακας των 75 εκατομμυρίων ευρώ.

Το σχέδιο του Γιούργκεν Κλοπ ήταν ξεκάθαρο: Να «μικρύνει» το γήπεδο στην Μπάρτσα, κάτι που κατάφερε με αποτελεσματικότητα, όσο είχαν δυνάμεις οι ποδοσφαιριστές του. Πίεση ψηλά για να μην μπορεί να ξεκινήσει με την μπάλα από πίσω, ψηλά όμως και η αμυντική γραμμή, ώστε να ασκεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση και να ψάξει το γκολ με κάποιο κλέψιμο και γρήγορη κόντρα.

Ο γρήγορος τραυματισμός του Ναμπί Κεϊτά αποτέλεσε πλήγμα, αλλά και η απουσία του Ρομπέρτο Φιρμίνο από την κορυφή της επίθεσης, αποδείχθηκε… δυσβάσταχτο βαρίδι για τους υπόλοιπους. Οι τρομερές ευκαιρίες που έχασαν ο Μανέ και ο Σαλάχ, σε πρώτο και δεύτερο μέρος αντίστοιχα, αυτό δείχνουν.

Φρονώ ότι το αγωνιστικό πλάνο του Γερμανού ήταν το σωστό, αλλά κόλλησε σε δύο σημεία: Στην αναποτελεσματικότητα των παικτών του στην τελική προσπάθεια και στην κυνικότητα μιας Μπαρτσελόνα που δεν μοιάζει σε πολύ με αυτή που μας… έβγαζε τα μάτια επί Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά βρίσκεται πλέον ένα βήμα από την επιστροφή της σε τελικό Champions League, ύστερα από τέσσερα χρόνια.

Και, αν τα καταφέρει, θα το οφείλει εν πολλοίς σε έναν προπονητή που δεν διστάζει να αφήσει στον πάγκο τον Αρτούρ, θεωρούμενο από πολλούς ως «νέο Τσάβι» (Θου Κύριε…) και να δώσει θέση βασικού, στο πιο σημαντικό ματς της σεζόν, σε έναν ποδοσφαιριστή που λόγω χαρακτηριστικών δεν «ταιριάζει» με την φιλοσοφία του συλλόγου (Αρτούρο Βιδάλ).

Και ο Πεπ Γκουαρδιόλα, όμως, όταν ήθελε ποιοτικό μούσκουλο στην μεσαία γραμμή, έριχνε μέσα τον Σεϊντού Κεϊτά. Και ο Βιδάλ, με την εμπειρία και τον τσαμπουκά του, επιτρέπει στον Μέσι να κάνει όσα θαυμάσαμε για άλλη μια φορά στο ναό του, στο «Καμπ Νόου».

Μετά από ένα 3-0, στις περισσότερες περιπτώσεις η ρεβάνς θα φάνταζε διαδικαστικού χαρακτήρα. Όχι, όμως, στο «Άνφιλντ». Όχι στον «ναό» της Λίβερπουλ. Και αν υπάρχουν παίκτες της Μπάρτσα που το αμφισβητούν αυτό, ας ρωτήσουν τον Σουάρες και τον Κοουτίνιο. Όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρουν…

sdna.gr