Για να μην πούμε σε 15 χρόνια «ήταν κότες»

Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για την ιστορική ευθύνη του Παναθηναϊκού ν’ αντιδράσει όταν το μπάσκετ κινδυνεύει να ποδοσφαιροποιηθεί.

Είναι λογικό η απόφαση του Παναθηναϊκού να έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση καθώς αποτελεί σταθμό στην ιστορία του αθλήματος. Τα πράγματα είναι απλά, ωστόσο, καθώς η Πολιτεία και οι φορείς έκλεισαν επανειλημμένα τα μάτια και τα αυτιά σε μια σειρά γεγονότων από την πλευρά του Ολυμπιακού και των διοικούντων του. Αποκορύφωμα όλων όσα ζήσαμε το τελευταίο διάστημα ήταν η απόβαση των 100 δικύκλων στο σπίτι του διαιτητή Αναστόπουλου. Πριν από αυτό, όμως, έχουμε ζήσει τα όσα προηγήθηκαν του αγώνα που δεν έγινε ποτέ στο ΣΕΦ με τους ερυθρόλευκους νταηλίδικα να λένε στα μούτρα του Υπουργού πως δεν ανοίγουν το γήπεδο (κρατικό παρεμπιπτόντως) και πως δεν θα επιτρέψουν την είσοδο σε αυτό στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Αυτά σε συνάρτηση με ευθείες απειλές από οπαδούς και με απόλυτη μιντιακή ενορχήστρωση δημιούργησαν ένα κλίμα απόλυτης τρομοκρατίας στο μπάσκετ. Μιας τρομοκρατίας που παραπέμπει σε ποδοσφαιρικές λογικές και σε χρόνια που έχουμε κατηγορήσει όλοι τον Παναθηναϊκό πως είχε μείνει αμέτοχος και παθητικός. Αν από τον πρώτο Παπουτσέλη και το πρώτο ξύλο σε διαιτητή οι «πράσινοι» είχαν αποχωρήσει ή είχαν αντιδράσει ριζοσσπαστικά, ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί με διαφορετικές σελίδες.

Όταν μια ομάδα (ο μπασκετικός Ολυμπιακός) παίζει την τελευταία ζαριά του (αυτή της τρομοκρατίας) και βλέπει πως του πιάνει τότε θα πρέπει να υπάρξει άμεση αντίδραση. Αν όχι τότε το «Κράτος είναι ο Ολυμπιακός», θα κυριεύσει και το μπάσκετ και σε 15 χρόνια θ’ αναρωτιόμαστε για ένα σύστημα που κατέφαγε και τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Το μέγεθος του «τριφυλλιού» στο μπάσκετ είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ για να παραμείνει αμέτοχο σε μια κατάσταση τρομοκρατίας.

Όταν έχεις μπροστά σου τη γέννηση ενός μορφώματος ή καρκινώματος αν προτιμάτε επιχειρείς να το κόψεις από τη ρίζα και όχι να το αφήσεις να επεκταθεί μέχρι νομοτελειακά να σε …σκοτώσει.

Η ευθύνη του κύριου Βασιλειάδη είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ μαζί φυσικά και η αδυναμία του. Ο Υπουργός είναι αντιμέτωπος με μια σειρά γεγονότων ανομίας και είναι υποχρεωμένος να δράσει. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιβεβαιώσει όλους αυτούς που υποστηρίζουν πως προεκλογικά (στον νότιο τομέα Αττικής) δεν θέλει να σπάσει αυγά προκειμένου να μην έχει κανένα πολιτικό – ολυμπιακό κόστος. Στο χέρι του είναι να δράσει και να σταματήσει να παριστάνει πως λύνει τα θέματα όταν μπροστά στα μάτια του γίνονται τέρατα.

ΥΓ: Η συζήτηση για το γηπεδικό και τον ενιαίο και αδιαίρετο Παναθηναϊκό είναι τεράστια και ίσως η πιο ουσιώδης. Το γηπεδικό πρέπει να λυθεί όπως έγινε με Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Δεν μπορεί να έχουν όλοι οι μεγάλοι αβάντες και στον Παναθηναϊκό να απαιτούμε όλοι μας να βγάζει ένας άνθρωπος το φίδι από την τρύπα. Και φυσικά κανείς στο «τριφύλλι» δεν ζητά αβάντα, παρά μόνο να πάρει ο Σύλλογος αυτό που του αξίζει και αυτό που δικαιούται.

ΥΓ2: Στις ημέρες των Αγγελόπουλων στον Ολυμπιακό έχουν λάβει χώρα οι πιο ακραίες μορφές επεισοδίων στο ΣΕΦ. Παρόλα αυτά εμφανίζονται σα να μην τρέχει τίποτα.

ΥΓ3: Όταν έχεις δημόσιο λόγο οφείλεις να είσαι προσεκτικός και να μην προάγεις τη βία. Τα καλέσματα για υποδοχές στο ΣΕΦ και τα «ας πρόσεχε» ο Αναστόπουλος είναι απλά απαράδεκτα. Παράλληλα, όλοι αυτοί που τα ξεστομίζουν πρέπει ν’ αναλογιστούν πως δεν είναι μεγαλοεπιχειρηματίες και άτρωτοι και προκαλούν το λαϊκό αίσθημα.

ΥΓ4: Οι «κοιλαράδες» – αγαπητικοί ψευτοπαράγοντες πανηγύριζαν με την επίσκεψη των μηχανών στο σπίτι του Αναστόπουλου και του κάθε Αναστόπουλου. Αυτή είναι η κλασσική πλευρά του νεοέλληνα που όταν, όμως, πιεστεί γίνεται αρνάκι.

sdna.gr