Κρίμα κι άδικο, μαύρη επέτειος, αποφράδα ημέρα, μα… γιατί ρε γαμώτο; ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Αυτές είναι οι φράσεις που έρχονται αυτόματα στο μυαλό όταν κάθε χρόνο στο ημερολόγιο κυκλώνεται η 8η Φεβρουαρίου και με αυτόν τον τρόπο υπενθυμίζεται ότι κύλησε ακόμη ένας χρόνος από την τραγωδία της Θύρας 7 που συνέβη στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης».
Όταν τον χειμώνα του 1981 η χαρά των φιλάθλων του Ολυμπιακού για τον ανεπανάληπτο θρίαμβο στο ντέρμπι κορυφής με την ΑΕΚ (6-0) μετετράπη σε θλίψη στο άψε-σβήσε. Πολλοί οπαδοί ποδοπατήθηκαν, τα σκαλιά βάφτηκαν με αίμα, 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (οι περισσότεροι λόγω ασφυξίας) και 54 τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο μικρότερος ήταν μόλις 14 ετών και ο μεγαλύτερος 41. Ανάμεσά τους και μια κοπέλα 23 ετών.
Το χρονικό της τραγωδίας
Οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχονται για την 20ή αγωνιστική την Ένωση καταμεσήμερο (15:15) Κυριακής. Οι συνθήκες έδειχναν ιδανικές για να γίνει ένα καλό ντέρμπι που θα έμενε στην ιστορία, αλλά για διαφορετικούς λόγους από αυτούς που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, η θέληση και η ανάγκη των δύο «μονομάχων» για τη νίκη μεγάλη, καθώς η απόσταση τους ήταν μικρή, με τους γηπεδούχους να βρίσκονται στο +2 πριν την έναρξη του ματς. Οι δυο τους ουσιαστικά μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν τον τίτλο. Ο κόσμος είχε ξεκινήσει να εμφανίζεται από νωρίς στο φαληρικό στάδιο, το οποίο γέμισε και δεν έπεφτε ούτε… καρφίτσα, καθώς είχαν πουληθεί και τα 35.450 εισιτήρια που είχαν εκδοθεί. Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρίες η θύρα 7 είχε υπεράριθμους.
Οι Πειραιώτες παρατάχθηκαν με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Ορφανό, Αναστόπουλο και Γαλάκο. Η Ένωση με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο.
Ο Ολυμπιακός έφθασε σε μια μεγάλη και πολύ άνετη νίκη με 6-0 και έκανε σημαντικό βήμα προς τον τίτλο, τον οποίο κατέκτησε τελικά στο τέλος της σεζόν. Στο 30’ μετά από σέντρα του Τάκη Περσία, ο Μάικ Γαλάκος, λίγα μέτρα πλάγια αριστερά από την εστία της ΑΕΚ, στοπάρισε την μπάλα με το στήθος και έπιασε με το αριστερό του πόδι ένα φοβερό σουτ στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα του Οικονομόπουλου.
Η πρώτη αλλαγή της ΑΕΚ ήρθε στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Ο Νικολάου πήρε στο 46’ τη θέση του Θώδη. Λίγο αργότερα στο 51’ ο Μανωλάς πήρε το δρόμο για τα αποδυτήρια με δεύτερη κίτρινη κάρτα για διπλό σκληρό μαρκάρισμα επί του Μάϊκ Γαλάκου.
Στο 53’ η μπάλα έφτασε από τον Βαγγέλη Κουσουλάκη στον Τάκη Περσία που μπήκε από αριστερά και τροφοδότησε τον Μάικ Γαλάκο, ο οποίος από τα έξι περίπου μέτρα εκτέλεσε για δεύτερη φορά τον Οικονομόπουλο, 2-0.
Στο 68’, μετά από σέντρα του Τάκη Νικολούδη, ο Βαγγέλης Κουσουλάκης έκλεψε την μπάλα από τον Καραβίτη που αδράνησε χαρακτηριστικά και με δυνατό σουτ την έστειλε στα δίχτυα γράφοντας το 3-0.
Στο 75’ ο Τάκης Νικολούδης τροφοδότησε τον Κώστα Ορφανό που ελίχθηκε ωραία μέσα στην περιοχή και με πλασέ έκανε το 4-0.
Στο 80’ ο Νίκος Βαμβακούλας πήρε την μπάλα πίσω από τη σέντρα από τη θέση αριστερού μπακ και με σόλο προσπάθεια πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, σούταρε από δέκα μέτρα κάνοντας το 5-0.
Τέλος, στο 84’ μετά από σύγχυση στην περιοχή του Οικονομόπουλου, ο Κώστας Ορφανός σούταρε δυνατά, η μπάλα έφτασε στον Μάϊκ Γαλάκο ο οποίος σφράγισε τη μεγάλη νίκη των «ερυθρόλευκων», γράφοντας το 6-0. Το Καραϊσκάκη «φλέγεται»…
Όταν σταμάτησε ο χρόνος
Ο νικητής, λοιπόν, έχει κριθεί ουσιαστικά από τα μέσα του δεύτερου μέρους και έμενε να φανεί το εύρος της επικράτησης των γηπεδούχων. O κόσμος παραληρεί βλέποντας την αγαπημένη του ομάδα να σαρώνει τον αντίπαλο στον αγωνιστικό χώρο. Μέρος των οπαδών που βρισκόταν στη θύρα 7 δεν περιμένει να λήξει η αναμέτρηση και φεύγει τρέχοντας από τη θέση του λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα με προορισμό τη θύρα 1, ώστε να αποθεώσει από κοντά τους θριαμβευτές. Η ώρα ήταν 16:58, σχεδόν δύο λεπτά πριν το φινάλε.
Το τι θα ακολουθούσε, δεν μπορούσε να το φανταστεί ο νους. Το σκηνικό που διαδραματίστηκε ήταν πρωτόγνωρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα για τον ελληνικό αθλητισμό. Οι εικόνες ήταν δραματικές. Ένας από τους φιλάθλους λέγεται ότι πάτησε ένα μαξιλαράκι και γλίστρησε πάνω στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο. Οι πόρτες ήταν μισάνοιχτες σύμφωνα με κάποιους, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν εντελώς κλειστές, ότι απουσίαζαν οι φύλακες και πώς είχαν παρατήσει το πόστο τους ώστε να πάνε να δουν τον αγώνα, ενώ τα τουρνικέ ήταν στη θέση τους μπλοκαρισμένα. Θα ακολουθήσει ένα εφιαλτικό δεκαπεντάλεπτο.
Ακουγόντουσαν σπαραχτικές κραυγές. «Ανοίξτε ρεεεεεεεε»… Πάρα πολλά άτομα ποδοπατήθηκαν. Η δυνατότητα να πιαστούν από κάπου δεν υπήρχε για όσους ακολουθούσαν, διότι χειρολαβές υπήρχαν μόνο τέρμα αριστερά και τέρμα δεξιά. Όχι ενδιάμεσα, παρά το γεγονός ότι είχαν μεγάλο πλάτος τα σκαλιά, τα οποία ήταν πάντως μικρά και δεν γινόταν να συγκρατήσουν τον κόσμο. Έπεσαν το ένα άτομο πάνω στο άλλο, καθώς οι πίσω δεν μπορούσαν να δουν καλά τι γίνεται μπροστά λόγω της μορφής της στοάς που οδηγούσε στην πόρτα. ΑΣΦΥΞΙΑ! Ουσιαστικά, ήταν μια τυφλή διαδρομή, που σχημάτιζε ένα «Γ»… Κάποιες από τις ατάκες που ακουγόντουσαν… «Ανοίξτε ρεεεε», φωνάζουν και πάλι, αλλά και: «Μην τρέχετε ρεεεε, είμαστε κάτω. Μας λιώνουν, πνιγόμαστε»…
Οι μαρτυρίες όσων τα έζησαν από μέσα σου δίνουν να καταλάβεις το τι ακριβώς συνέβαινε εκείνη την ώρα. «Τα πρώτα τρία σκαλιά τα κατεβήκαμε. Μετά ήμασταν στον… αέρα», ανέφερε ο Βασίλης Μπαλής, ο οποίος έζησε από μέσα την τραγωδία. «Κρατιόμουν λίγο από εδώ, λίγο από εκεί και μετά… έφυγαν όλα». Ο Σταύρος Ζακυνθινός επεσήμανε: «Έβλεπες τον έναν πάνω στον άλλο, τσαλαπατημένους», αλλά και: «Ήταν πεσμένη η πόρτα και από κάτω της μαγκωμένοι άνθρωποι». Ο Βαγγέλης Τζερεφός, ο οποίος επίσης τραυματίστηκε εκείνο το απόγευμα, περιέγραψε την κατάσταση, λέγοντας: «Μέχρι να πάω στα σκαλιά, δεν περπάταγα. Με πηγαίνανε! Στην κυριολεξία. Τα πόδιά μου δεν πατούσαν στο έδαφος».
Το σκηνικό είναι εφιαλτικό, ο κόσμος δεν μπορεί να αναπνεύσει. ΑΣΦΥΞΙΑ! Ακούγονται κραυγές, ουρλιαχτά και ατάκες που ακόμα και τώρα προκαλούν σοκ. Όπως το: «Όποιος κατεβαίνει πεθαίνει». Αφού για αρκετά λεπτά η κατάσταση δεν ελέγχεται, σε κάποιο σημείο, αστυνομικοί καταφέρνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και έτσι να ανοίξει κάποιος διάδρομος, με αποτέλεσμα να απεγκλωβιστεί μερίδα του κόσμου και να πάρει ανάσα. Αν και η μεγάλη ζημιά είχε γίνει, αλλά θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.
Έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία, ενώ νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται κατά βάση στο Τζάνειο του Πειραιά και τίθεται σε επιφυλακή παράλληλα το ΚΑΤ διότι υπάρχουν και περιπτώσεις που χρήζουν νευροχειρουργικής επεμβάσεως. Σημαντική ήταν και η βοήθεια του μπασκετικού Παναθηναϊκού, Παύλου Γιαννακόπουλου, που προσέφερε πλάσμα αίματος και ό,τι άλλο χρειαζόταν, σε φαρμακευτικό υλικό αλλά και χρήματα, προς τα νοσοκομεία του Πειραιά και τις οικογένειες των θυμάτων.
Επικρατεί απίστευτη σύγχυση, καθώς διαδραματίζονται πρωτόγνωρες καταστάσεις το απόγευμα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981. Στο Τζάνειο ο κακός χαμός. Ζωντανοί μεταφέρονται πάνω τη βιασύνη και την αναμπουμπούλα σε νεκροθαλάμους και δυστυχώς η παραπληροφόρηση κάνει την εμφάνισή της. Σε μια εποχή που επικοινωνία είναι πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με τώρα. Από το ραδιόφωνο ανακοινώνονται λάθος ονόματα νεκρών, ενώ νωρίτερα είχε ακουστεί ότι η τραγωδία σημειώθηκε επειδή δήθεν έπεσε η κερκίδα στη θύρα 7
