Η πιθανότητα του Ολυμπιακού ήταν το πρώτο ημίχρονο. Ακόμη ακριβέστερα, το πρώτο ημίωρο.
Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.
Ο Χάνζι Φλικ «είδε καλά» το μάθημα του ματς στον Πειραιά. Δεν έκανε πολιτική, να χωρέσουν οι λαμπεροί. Φιλίπε Κουτίνιο και Τιάγκο Αλκάνταρα, ιδίως. Εκανε, πρωτίστως, ποδόσφαιρο. Όταν έχεις καλούς ακραίους, δεν τους θυσιάζεις. Κοιτάζεις πώς θα γίνει να τους βάλεις, ει δυνατόν…όλους, μέσα. Και λες στον Κίμιχ, το εξάρι που παίρνει την πρώτη μπάλα, ότι επιλογή-προτεραιότητα είναι το να τους ταίζει. Ενας σαφέστερος, σε σχέση με του Κόβατς, τρόπος παιγνιδιού. Η Μπάγερν δεν ήταν, μονομιάς, καλή. Αν ήταν μπύρα, θα ήταν 0%. Ηταν όμως, πιο λειτουργική.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Πέντρο Μαρτίνς δεν ήξερε, μετά Κόβατς, ακριβώς τι να περιμένει. Σε άτομα και σε σχηματισμό. Μια εξτρά δυσκολία, να ετοιμάσει το ματς. Όταν αντιλήφθηκε ότι αριστερός μπακ επρόκειτο να παίξει ένας 19χρονος Καναδός εξτρέμ, σκέφτηκε να τον δοκιμάσει με τον Ραντζέλοβιτς. Μία απρόσμενη, αλλά εύλογη επιλογή. Ισως μάλιστα, έπρεπε να επιμείνει περισσότερο με αυτό. Εκεί και τότε, τη στιγμή του διλήμματος, ο Πορτογάλος προτίμησε να σημαδέψει (τον Ντέιβις) και με τον Ντανιέλ Ποντένσε. Ηταν ήδη αργά, ωστόσο. Η Μπάγερν στο δεύτερο ημίχρονο είχε πάρει τα πάνω της. Επαιζε πια, on the front foot που λένε. Το ένα-μηδέν ερχόταν, αναπόφευκτο.
Η πιθανότητα του Ολυμπιακού ήταν το πρώτο ημίχρονο. Ακόμη ακριβέστερα, το πρώτο ημίωρο. Εμφανώς η Μπάγερν ήταν, όλοι, η ομάδα, το γκρουπ, ο κόσμος, συγκαμμένοι. Μουδιασμένοι, πατόκορφα. Δεν είχαν κανένα τρόπο και καμία ιδέα, να τρυπήσουν τις κόκκινες γραμμές. Ηλεγχαν τη ροή, τελεία. Ο πρώτος αληθινός διεμβολισμός, Κομάν εναντίον Τσιμίκα σε ένας-εναντίον-ενός, κατεγράφη στο 34’. Ο Λόταρ Ματέους στην ανάπαυλα, στον γερμανικό Sky, είπε «αυτό που βλέπω δεν έχει καμία, απολύτως καμία, σχέση με επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ». Οντως, ένιωθε κανείς ότι κάπου εκεί γύρω υπήρχε αίμα. Αλλ’ ο Ολυμπιακός έπαιζε σαν να μη το μυρίστηκε ποτέ.
Η πρώτη, που έμελλε να είναι η μία και μοναδική, ευκαιρία στο 16’ προσφέρθηκε απ’ τον ασταθή αριστερό στόπερ Αλάμπα σε στοχευμένο βολέ του Ζοζέ Σα. Δεν ήταν η αδόκιμη τετράδα της Μπάγερν πίσω, μόνον. Ηταν επιπλέον, το αργό αμυντικό transition των γηπεδούχων. Ο Ολυμπιακός το εξέθεσε για πρώτη, επίσης μία και μοναδική, φορά σε μια καλή αντεπίθεση στο 64’. Και στη μία περίπτωση (Ραντζέλοβιτς) και στην άλλη (Καμαρά) η μπάλα δεν πήγε προς το τέρμα. Η μπάλα όλη νύχτα, δεν πήγε προς το τέρμα ποτέ. Αλλ’ αν αυτό ήταν πρόβα της Μπάγερν για το σαββατιάτικο Klassiker με τη Μπορούσια Ντόρτμουντ στο Μόναχο, προμηνύεται πανωλεθρία. ‘Η τουλάχιστον πάρα πολλή δουλειά, όση τώρα για τον Ζοζέ Σα, το Σάββατο για τον Νόιερ.
Ο Ολυμπιακός πήγε στη Βαυαρία, να πάρει το αποτέλεσμα που δεν πήρε στο Καραϊσκάκη. Όχι μία εξωπραγματική φιλοδοξία. Μπορεί να συμβεί. Ένα βράδι πριν, στην έδρα της Μπαρσελόνα η Σλάβια πήρε με τύχη το αποτέλεσμα που άξιζε να έχει πάρει με την απόδοσή της (στην αναμέτρηση της 3ης αγωνιστικής) στην Πράγα. Χρειάζονταν βέβαια, δύο «πρωτιές». Μία, όλων των εποχών. Μία, εφετινή. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να βάλει το πρώτο ελληνικό γκολ στο σπίτι της Μπάγερν, ever! Επιπροσθέτως έπρεπε να είναι το πρώτο παιγνίδι της σεζόν στο οποίο δεν θα σκόραρε ο Λεβαντόβσκι. Το ένα, το γκολ, ούτε καν. Δεν πέρασε «ούτε απ’ έξω». Ως προς το άλλο, ο Πολωνός, ακόμη και σβηστός, ένα πόδι στη μπάλα για να την κατευθύνει στα δίχτυα, ξέρει πώς να το τοποθετήσει. Όχι κάτι που δεν γνωρίζαμε, για τον Λεβαντόβσκι. Εάν κάτι πράγματι δεν γνωρίζαμε, και το είδαμε στον πανηγυρισμό, είναι ότι πάει για δεύτερο παιδί…
Το αποτέλεσμα λοιπόν, δεν ήλθε. Επόμενη έξοδος, Λονδίνο. Ο πιο πρόσφορος τρόπος για να πάρει ο Ολυμπιακός την τρίτη θέση στον όμιλο, είναι να πάει στην έδρα της Τότεναμ με το σκεπτικό ότι διεκδικεί τη δεύτερη θέση στον όμιλο.
Οι νέοι στο μεταξύ, η U-19 στο Γιουθ Λιγκ, τούτη τη φορά 0-6. Μία η Μοντεσόρι, κι ένας ο Μαρινάκης…
