Στα τέλη του περασμένου Απριλίου, η μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή που γνώρισε ο πλανήτης, αυτή του Τσερνόμπιλ, συμπλήρωσε 35 χρόνια… Ήταν 26 Απριλίου του 1986 όταν έγινε το ατύχημα στον αντιδραστήρα 4 που έμελλε να στοιχειώσει μία ολόκληρη περιοχή και προκαλέσει ανυπολόγιστες και πολυεπίπεδες καταστροφές.
Αν και έχουν περάσει 3,5 δεκαετίες από τότε και έχουμε φτάσει στο 2021, η τσιμεντένια σαρκοφάγος που κάλυψε το υπόγειο του, συνεχίζει να προκαλεί ανησυχία. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα μία δραστηριότητα που κανείς δεν θα ήθελε.
λέπετε, οι αισθητήρες που υπάρχουν στο σημείο καταγράφουν έναν αυξανόμενο αριθμό νετρονίων, σύμφωνα με τα όσα είπε ο Anatolii Doroshenko του «Ινστιτούτου για τα Προβλήματα Ασφάλειας Πυρηνικών Σταθμών» κατά την διάρκεια συζήτησης για την αποσυναρμολόγηση του αντιδραστήρα, με τον συνάδελφό του, Maxim Saveliev, να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέου ατυχήματος.
Βέβαια, όπως αναφέρει το περιοδικό Science ενδεχόμενο ατύχημα δεν θα έχει την έκταση και την ισχύ αυτού που έγινε το 1986 όταν και κάλυψε μέρος της Ευρώπης με σύννεφα ραδιενεργών ισοτόπων, αλλά ενδεχομένως να προκαλέσει κατάρρευση της σαρκοφάγου που χτίστηκε πάνω στον χώρο του ατυχήματος.
Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ο τίτλος του θέματος στο επιστημονικό περιοδικό: «Είναι σαν κάρβουνα σε ένα λάκκο από BBQ: Οι πυρηνικές αντιδράσεις καλούν ξανά το Τσερνόμπιλ».
Ο λόγος των αντιδράσεων που παρατηρούνται ανά χρονικά διαστήματα, οφείλονται στην εισροή νερού από τις βροχές που επηρεάζει την ταχύτητα των νετρονίων και μεγαλώνει την ταχύτητα των αντιδράσεων σχάσης.
Σίγουρη λύση για το πρόβλημα αυτό, ακόμα δεν έχει βρεθεί, όμως σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν, οι ειδικοί έχουν χρόνο μπροστά τους, καθώς η αύξηση των αντιδράσεων γίνεται με χαμηλούς ρυθμούς.
ΠΗΓΗ. gazzetta.gr
